Reisverslag

Nevelwoud, Mangrove, Cultuur en Strand

Pura Vida - Costa Rica, Nicaragua en Panama

3 tot en met 26 maart 2009

Dag 1: Dinsdag 3 maart 

Eindelijk, het is zover. Onze grote reis gaat beginnen. Om morgen niet zo vroeg op te hoeven vertrekken we vandaag al naar Schiphol. Om 14.00 uur is het zover. Ik breng Ingrid naar de bushalte met de koffers en tassen en rij vervolgens weer terug naar huis. Auto parkeren en lopend terug naar de bushalte. Na een vlotte rit naar Utrecht Centraal de treinkaartjes gehaald en op naar Schiphol. Hier aangekomen om 16.00 uur. Ik had van tevoren al een kamer voor de nacht besproken via het internet in het CitizenM-hotel en na ingecheckt te hebben rustig weer terug naar de luchthaven. Na nog een beetje te hebben rondgelopen zijn we even lekker gaan eten. Na het eten nog wat rondlopen en naar de kamer. Hier nog wat genoten van het verkeer op de luchthaven en eigenlijk vroeg gaan slapen.

Dag 2: Woensdag 4 maart 

Vanmorgen om 07.30 uur opgestaan. We wilden vroeg inchecken zodat we genoeg tijd hadden om op het gemak te gaan ontbijten en de hele douane procedure te doorlopen. Echter de tassencontrole wordt pas aan de gate gedaan en gaat dan ook massaal. Om 11.45 uur was het dan ook zover. Iedereen in de rij en door de poortjes heen. Een klein uur later gingen we eindelijk aan boord. Vervolgens netjes op tijd (13.15 uur) vertrokken voor de vlucht van 10 uur en 10 minuten. Via de route Noord-Schotland, IJsland, Groenland, Toronto, New York en Orlando naar Maimi.

Na ons horloge al 6 uur teruggezet te hebben landen we om 17.20 uur. Nu in de tweede versnelling richting de douane. Aangekomen zien we een heel chaotische hal vol mensen. Eenmaal in de rij blijkt dat dit ook al niet al te vlug gaat. Een blik op de klok leert dat het na de douane redelijk rennen wordt willen we onze vervolgvlucht halen. Achteraf was dit niet nodig daar er nog een vertraging op deze vlucht zat. Eén ding is wel duidelijk, Maimi is ontzettend groot en je loopt je het ongans. 

De vlucht van Maimi naar San José verloopt met redelijk veel turbulentie. American Airlines vliegt met vrij oude toestellen en het zitcomfort was ook niet je van het. We zijn vertrokken om 21.00 uur van Maimi en intussen de klok nog één uur teruggezet hebbende landen we om 22.15 uur op San José. De douane was kennelijk al bijna slapende want we waren zo buiten met de koffers. Hier werden we opgewacht door onze reisleider, Bertus Breuker. Ook maken we kennis met onze medereizigers. Intussen was Alexis, onze chauffeur voor deze reis, aangekomen met de bus en gingen de koffers boven op het dak.

Een korte rit naar ons hotel, Rincon de San José. Na een welkomstdrankje en de eerste informatie te hebben gekregen gauw naar bed. 



Dag 3: Donderdag 5 maart 

Na een redelijke nacht weer bijtijds op. Vertrokken na het ontbijt en de hele kofferprocedure om 08.45 uur richting de Irazu vulkaan. Helaas het weer zat niet mee. Het regende en de vulkaan was gehuld in de nevel. Na de koffie terug naar de bus en ineens trok de nevel heel even op. Een aantal van de groep zijn in sprint nog even gaan kijken. En ja hoor, het kratermeer was te zien, groen gekleurd.



Na deze indrukwekkende tocht zijn we naar Cartago gereden. Een plaatsje met een indrukwekkende kathedraal die als bedevaartsoord nog steeds veel mensen trekt. Ook hier nog even de lunch genuttigd.



Hierna doorgereden naar Santa Cruz de Turrialba waar ons overnachtingsadres is gevestigd. Helaas, het regende nog steeds pijpestelen. Guayabo Lodge is mooi gelegen en heeft een schitterend uitzicht.

Tevens bezit deze lodge een prachtige tuin.

Echter het dinerbuffet viel wat tegen. Hierna ging iedereen al vlot naar bed. 

Dag 4: Vrijdag 6 maart

Na een koude nacht volgde een redelijk ontbijt. Alexis moest helaas nog een lekke band verwisselen en we vertrokken dan ook pas om 08.45 uur. Vandaag gaan we naar de Caribische kust. Over wegen die gedeeltelijk geasfalteerd zijn, de zogenoemde Pan American Highway, tot wegen die meer aangestampt en dus onverhard zijn, rijden we door een schitterende natuuromgeving.

Hier zien we de eerste brulapen.                                                              

Het weer zit helaas nog steeds niet echt mee en het regent nog iedere keer. 

Aangekomen om 15.00 uur in ons volgende overnachtingsadres, Hotel Perla Negra, hebben we een paar uurtjes rust gehouden. De kamer stinkt een beetje muf maar dat komt omdat er een flinke overstroming is geweest. Het hotel ligt dan ook pal aan de zee met een vrij vervuild strand. 

Bertus had voorgesteld om ‘s-avonds in het dorp Puerto Vieja te gaan eten. Dit plan was door iedereen geaccepteerd en wij hebben met een aantal bij de Italiaan heerlijk gegeten. Vandaag hebben enkelen van ons ook kennis gemaakt met de musquitos. De deet was helaas niet voldoende.

Na een mooie dag zijn we omstreeks 21.30 uur naar bed gegaan. 

Dag 5: Zaterdag 7 maart 

Na het ontbijt waarbij blijkt dat het weer op lijkt te knappen besluiten we naar het National Park in Cahuita te gaan voor een wandeling van 3,5 km. Door de vele regen van de afgelopen dagen is het pad niet geheel droog. Er zitten helaas een paar passages in waarbij je slippers geheel worden vastgezogen in de modder. Ook moeten we door een rivierbedding heen waden. Normaal gesproken is dit een stukje van 2 à 3 meter maar nu moesten we tot ver over de knie door het water heen. Enkelen van ons waren dan ook meer nat dan droog daar ze vrij klein zijn. Helaas tijdens deze overtocht begon het ook weer hard te regenen.

Een spectaculair fotomoment gaat bijna voorbij wanneer we een luiaard hoog in de bomen zien.


Enkele van ons waren al wat verder gelopen en zagen als eerste enkele Capucijner aapjes. 


Ook zien we bijna aan het eind van de wandeling nog fregatvogels en de gele slang. Na bijna 4 uurtjes ploeteren komen we aan bij Punta Cahuita.  

Hiervandaan heeft Bertus een bootje besteld om weer naar het dorpje terug te varen. Onderweg in het bootje verloor Ingrid nog d’r petje. De bootsman had dit in de gaten en ging direct een stukje terug en zo konden we het petje nog oppikken.

Bertus had een goed adres in Cahuita en hier hebben we de lunch genuttigd. Een soort loempia maar dan gevuld met allerlei vruchten en het omhulsel bestond uit een dunne pannenkoek. Hierbij weer een lekkere verse vruchtensap gedronken. Na terugkomst in Perla Negra heeft iedereen rust gehouden. Wij hebben nog een kleine verhuizing gedaan daar er een lekkage in de douche was en de hotelier er op stond dat we naar een andere kamer gingen.

‘s-Avonds hebben we bij het hotel gegeten. Na de koffers weer klaargemaakt te hebben zijn we weer vroeg naar bed gegaan. 

Dag 6: Zondag 8 maart 

Vandaag moesten we vroeg op. Bertus had ons uitgelegd dat hij vroeg bij de grens wilde zijn om zo de wachttijd te verkorten. 06.45 uur het ontbijt en een uur later vertrokken we helaas nog steeds in de regen richting de grens van Panama. Gelukkig was het even droog tijdens het passeren van de grens.

Lopend over de oude, in slechte staat verkerende, spoorbrug had je een mooi uitzicht over de rivier. Nog maar net, met de stempels van beide zijden der grens op zak, begint het weer te regenen. Het vervoer is nu niet onze bus met Alexis maar een 9-persoons busje en 2 pickup taxi’s. Na een mooie rit door dorpjes en landerijen en nog een keer over zo’n gammele oude brug heen komen we aan bij de bootsteiger in Almirante. Intussen is het weer opgehouden met zachtjes regenen en plenst het weer. We hebben een bootje waar we net met z’n 21-en op kunnen. 

Na een kleine 45 minuten komen we aan in Bocas del Toro. Hier blijkt dat we niet in het opgegeven hotel Bahia zitten maar in hotel Laguna. Ligt weliswaar iets centraler in het dorp maar is naar onze mening ook minder van kwaliteit. 

Inmiddels is het 12.30 uur. We hebben vanochtend de klok weer één uur vooruit gezet en het regent nog steeds. Daarbij bedenkend dat het zondag is lijkt het een saaie bedoening te gaan worden. We eten een pizza bij de Italiaan op de hoek en kijken het een beetje aan. Hierna lopen we toch nog maar even naar de Chinees. Nee, geen restaurant, want dat doen ze in dit land niet, maar de Chinezen hebben hier supermarkten.

Open? …, 7 dagen per week van ‘s-ochtends vroeg tot ‘s-avonds laat. ‘s-Avonds gaan we met een hele groep eten bij Buena Vista. Bertus had hier al tafels gereserveerd.  

Dag 7: Maandag 9 maart 

Gezien het weer van de vorige dagen was de afspraak gemaakt dat we om 09.00 uur zouden verzamelen in de lounge van het hotel om te beslissen of de excursie naar Delphin Bay door zou gaan. Maar wonder boven wonder, het weer was schitterend. Beslissing snel genomen en op naar de bootsteiger.

Na een korte stortbui vertrokken we. De zee was best nog wel wat ruw maar dolfijnen hebben we gezien.

Hierna door naar het snorkelgebied. Volgens diegene die zijn gaan snorkelen viel het een beetje tegen. Oorzaak hiervan is dat er teveel stroming stond.

Dan maar snel door naar Red Frog beach. Helaas zijn er niet veel rode kikkertjes meer en er wordt ook geadviseerd niet te betalen aan de kleine kinderen die veelal wat proberen te verdienen aan deze kikkertjes. Gelukkig hebben we er nog één gevonden. Verder nog even van de zon genoten en diverse van ons zijn nog even de zee ingegaan. 

Om toch de dreigende regen voor te zijn vertrekken we weer op tijd terug naar de boot die ons in vogelvlucht naar Bocas del Toro brengt. 

Helaas is het nog wat wisselvallig en de avond blijft dan ook niet droog. We eten met een paar bij RumRunners, eigenaresse is een Nederlandse met Indonesische afkomst. 

Dag 8: Dinsdag 10 maart 

Na het ontbijt was het weer de afspraak om 09.00 uur in de lounge verzamelen. Vandaag gaan we naar Bocas del Drago en Isla de Pajero. Weer op tijd vertrokken maar de zee was nog zo ruw dat er geen sprake van kon zijn om Isla de Pajero rond te varen. Jammer, maar helaas. Veiligheid gaat voor alles en de bootsman durfde dit niet aan.

Bocas del Drago was de volgende stop. Stelt op zich niet zoveel voor, maar voor even te luieren in het zonnetje met een lekker drankje is het prima. Een groot deel van de groep is nog een wandeling langs het strand gaan maken alvorens we hier ook de lunch zouden gebruiken.


Na het eten zijn we naar het zeesterrenstrand gevaren. Je kon ze hier echt zo uit de zee halen, zo helder was het water. Echter de musquitos vonden ons hier toch ook wel erg lekker. 

Om het gemis van Isla de Pajero te wissen zijn we na de snorkelstop op open zee nog naar een indianendorp gevaren, gelegen midden in de rimboe. Je vaart er naartoe door de mangrove. Eigenlijk te gênant voor woorden maar ik voelde het als aapjes kijken. Deze mensen leven zo armoedig.

Na deze, toch zeer geslaagde, dag hebben we weer bij de Italiaan gegeten. Nog een korte rondgang door Bocas del Toro en weer de tas inpakken. Morgen is het weer vroeg dag. 

Dag 9: Woensdag 11 maart 

Vroeg op en om 07.00 uur ontbijt. Bertus heeft aangegeven dat we de boot van 08.00 uur nemen naar Almirante om de grens weer snel te kunnen passeren. Intussen zetten we de klok weer één uur achteruit en gaan we om 08.00 uur de grens weer over. Alexis komt ons weer ophalen en inderdaad om 08.45 uur komt hij aan. Kofferprocedure en instappen. We hebben geluk. Onze bus is de laatste op dat moment die nog mag passeren daar de weg bijna helemaal is weggeslagen.

Na nog een koffiestop in Cahuita zetten we koers naar Sarapiqui. Grotendeels via dezelfde weg als hoe we naar de Caribische kust zijn gereden, dus met lunch in restaurant Ellis langs de Pan American Highway. Daar nog wel het groen-zwarte gifkikkertje gezien en het is niet groter dan 2 cm, komen we om 16.00 uur in Sarapiqui Lodge aan.

De Sarapiqui Lodge ligt zeer mooi gelegen midden in de natuur. Het is gebouwd in ronde gebouwen met rieten daken. Iedere kamer heeft hierdoor een eigen veranda.

Enkelen van ons zien hier ook het spijkerbroekkikkertje. Dit is een rood kikkertje met het achterlijfje en pootjes in een jeanskleur.

Na het diner, wat in buffetvorm is, zijn we allemaal snel naar bed. 

Dag 10: Donderdag 12 maart 

Na het ontbijt zijn er vandaag drie groepen en twee activiteiten. Groep 1 (Olphert, Gerda, Ewout, Lenneke, Martijn en Nathalie) zijn naar de canopy gegaan. Groep 2 (Lammy, Han, Ingrid, Piet, Connie, Rob, Jannie, John, Jan en Margreet) zijn een natuurwandeling met gids gaan doen. Groep 3 (Ikzelf, Rosa, Helma en Klaas) zijn achtergebleven in de lodge.

Groep 1 kwam na afloop zeer enthousiast terug. Bertus had ook al van te voren aangegeven dat deze canopy de mooiste was van alle canopy’s die te doen waren. Groep 2 kwam als een stelletje verzopen katten terug, want die hadden een heerlijke plensbui gehad. Hier kwam eigenlijk naar voren dat ze mooie natuur hadden gezien maar weinig dieren. Groep 3 heeft daarentegen heel veel vogels gezien. Uiteraard had het ook bij ons geregend maar wij zaten droog en konden zo alle mogelijke vogels op de voederplaats zien.



Nadat een ieder droge kleding had aangetrokken en de kofferprocedure weer voltooid was zijn we vertrokken om 11.30 uur naar La Fortuna. Onderweg hebben we bij de leguanenbrug geluncht. De eigenaar van het restaurant voedert de leguanen en zo heeft hij er een toeristische trekpleister van gemaakt. 


Ons volgende hotel ligt weer in de middle of nowhere vandaar dat er nog in La Fortuna wordt gestopt om de supermarkt en de pinautomaat leeg te plunderen. Na nog een klein kwartiertje rijden komen we aan in hotel Cataratas Eco Resort. Het ligt erg mooi en is leuk opgezet. Blokjes van 3 geschakelde huisjes en een midgetgolf baan in het midden. Achter het restaurant en de receptie ligt nog een zwembad.

Maken wij geen gebruik van want wij (Han, Gerda, Ewout, Lenneke, Martijn, Nathalie, Ingrid en ikzelf) gaan vlak na aankomst al weer weg naar de Baldi Hotsprings. De thermale baden die schitterend zijn aangelegd en verschillend van temperatuur zijn. Om 19.00 uur worden wij door de rest van de groep opgehaald voor het diner. Ook hier wemelt het weer van de musquitos. Om 21.30 uur zijn we terug en gaan naar bed. 

Dag 11: Vrijdag 13 maart 

Vandaag vroeg uit de veren. Om 07.30 uur vertrekken we naar Los Chiles voor de tocht over de Caño Negro. Alexis rijdt ons er in 45 minuten naar toe. Nog even snel een kopje koffie bij Doña Sonia, die ook de lunch heeft verzorgd die aan boord meegaat, en op naar de boot.

Tijdens deze tocht zien we onder andere de volgende dieren en vogels: luiaard, brulaap, capucijneraap, kaaiman, meerdere soorten reigers en ijsvogels, leguanen, Jesus Christ Lizard en nog veel meer. Al met al, te gek om op te noemen.

Op de terugreis nog een fotostop bij een suikerrietfabriek en een ananasplantage. 

Voor de avond staat een excursie naar de Arenal vulkaan gepland. Helaas, Bertus geeft na het diner aan dat het geen zin heeft te gaan daar de vulkaan helemaal in de nevel hangt. Een groot deel van de groep is het hier niet mee eens maar Bertus houd voet bij stuk en gaat naar zijn huisje toe. Na een potje poolbiljart zijn we maar naar bed gegaan. 

Dag 12: Zaterdag 14 maart 

Na de kofferprocedure zijn we om 08.00 uur vertrokken richting Rincon de la Vieja. Onderweg hebben we (Piet, Jan, Margreet, Helma, Klaas, Ingrid, Bertus en ikzelf) nog een hangbruggen wandeling gedaan. Dit is een wandeling die best te doen is echter heeft ongeveer op de helft een pittige klim er in zitten. Onderweg hebben we wel nog enkele bijzondere dingen gezien, zoals een kolibrie nestje, een toekan en nog een slingeraap. De rest van de groep heeft 2 uurtjes kunnen genieten van het zonnetje met een lekker drankje erbij en een mooi uitzicht op de Arenal vulkaan.


Hierna zijn we doorgereisd naar Tilaran voor de lunch. 

Onderweg hebben we hier een heel stel neusbeertjes gezien.


Na de lunch naar Liberia. Bij een, voor Costa Ricaanse begrippen, super luxe winkelcentrum weer even de supermarkt en de pinautomaat geplunderd. Nu het laatste stuk naar ons verblijf. De hele weg was prima maar nu gaan we een zeer stoffige en onverharde weg op. Om 17.00 uur komen we aan in Rincon de la Vieja Mountain Lodge. Het complex is gesitueerd in een mooi aangelegde tuin. Echter het restaurant is waardeloos en het eten is niet echt om te pruimen. Een glaasje drinken bij het eten kennen ze niet en als je er om vraagt is het nog zeer moeilijk om te krijgen. Dan maar naar de bar. Nog een glaasje na (overigens erg duur) en naar bed. 

Dag 13: Zondag 15 maart 

Vandaag al vroeg op voor een wandeling. Om 08.00 uur werd er vertrokken en Alexis heeft de groep afgezet bij het begin van het National Park Rincon de la Vieja. Tijdens deze wandeling kon men de vulkanische borrelende modderpoelen bekijken. Echter de tocht was zo zwaar dat Ingrid al vrij vlot terug was.

Er moest over grote keien en boomwortels geklommen worden terwijl er ook nog een lichte stijging in het terrein zat.

Helaas was Ingrid hierbij flink door haar enkel heengegaan.


‘s-Middags hebben we nog lekker bij het zwembad gezeten. Helaas was dat toch ook niet zo'n pretje daar je door de musquitos werd opgegeten.

Het diner was beter dan de dag ervoor maar nog steeds niet geweldig. Na nog een glaasje bij de bar zijn we de koffer maar gaan klaarmaken voor de volgende dag en ons bed weer opgezocht.

Dag 14: Maandag 16 maart 

Vandaag gaan we naar Granada (Nicaragua). We zijn om 08.00 uur vertrokken voor de rit van twee uur. Helaas moesten we ook vandaag afscheid nemen van Alexis. Nadat hij onze koffers op de Nicaraguaanse bus had overgeladen en de uitreis stempel in Costa Rica hadden gehaald konden we naar de Nicaraguaanse grens. Hier is Bertus met alle paspoorten tegelijk de Nicaraguaanse stempels gaan halen. Hier had hij niet veel tijd voor gebruikt, als je maar wat US Dollar neerlegt. Na anderhalf uur hadden we de hele procedure achter de rug en konden we koers zetten naar Granada.

Om 14.00 uur kwamen we in Granada aan. Bertus had voorgesteld om 16.00 uur een welkomstdrankje te doen en aansluitend een korte stadswandeling. Ingrid heeft dit aan haar voorbij laten gaan daar ze toch nog teveel last had van haar enkel. Ik ben in eerste instantie wel meegegaan maar mijn darmen werkten niet zo mee en ben al vrij snel teruggekeerd naar het hotel.



De temperatuur was hier toch gauw 35 graden in de schaduw. Dus ons devies was rustig blijven zitten en een koel drankje erbij. Het terras leende zich hier ook prima voor daar hotel Alhambra aan een groot plein midden in de stad ligt. Altijd wat te zien dus.


‘s-Avonds hebben wij ervoor gekozen bij het hotel te eten. Een typisch Nicaraguaans gerecht, geserveerd op een grote, voor twee personen, ronde schaal. Bakbanaan, drie keer twee spiesjes verschillend vlees en nog veel meer. Echt lekker en niet duur. Na het eten nog een klein ommetje gemaakt en vervolgens naar bed.


Dag 15: Dinsdag 17 maart 

Vanmorgen om 09.00 uur vertrokken voor een dagexcursie.  De vulkaan Masaya was ons eerste doel. Een schitterend uitzicht heb je wanneer je boven bij de vulkaan aankomt.                                        

De gassen die echter vrijkomen zijn zeer slecht voor mensen met luchtwegaandoeningen. Er wordt ook op toegezien dat men niet langer dan 20 minuten boven verblijft. 

Vervolgens naar het museum. Hier is helemaal in een tentoonstellingsvorm uitgestald hoe de omgeving is opgebouwd qua grond en zijn bewoning (flora en fauna).

Hierna zijn we in Masaya naar een overdekte markt gegaan. Souvenirs zijn hier plenty te koop alleen moet je oppassen niet getild te worden. Wat je op deze markt ook tegenkomt naast de souvenirs zijn levende dieren. Maar ook wordt hier reeds geslacht vee verkocht en allerhande etenswaren.

Aansluitend zijn we naar Catarina gereden. Dit dorpje staat bekend als het witte dorpje en om z’n mooie uitzicht over Laguna de Apoyo. Aan de rand van deze Laguna hebben we de lunch genuttigd. Na de lunch het dorpje ingelopen en even naar de kerk geweest. 

Als slotstuk van deze excursie zijn we naar San Juan de Oriente gereden. Hier hebben we een plaatselijke pottenbakker bezocht. Hij legde ons het hele proces uit hoe de producten gemaakt werden. Wij hebben hier ook enkele souvernirs gekocht.

Hierna zijn we teruggereden naar Granada. Voor de liefhebbers zijn we nog even gestopt bij een sigarenmakerij.

Na thuiskomst nog even het internetcafé ingegaan om een poging te wagen om onze tickets om te boeken. Echter het contact met Maimi kwam niet meer tot stand in verband met het tijdverschil.

‘s-Avonds wederom bij het hotel gegeten. Nog lang nagenoten op het terras onder het genot van een lekker drankje. Morgen een vrije dag.




Dag 16: Woensdag 18 maart 

Vandaag een beetje uitgeslapen. Lekker op ons gemak ontbeten en een ommetje door de stad gemaakt, nog een poging tot wijzigen van de tickets gedaan (helaas, was te duur ten opzichte van het voordeel in tijd) en nog wat mail verstuurd. 

Tijdens ons ommetje hebben we een bezoek gebracht aan de grote kathedraal en het oude Franciscaner klooster. 

Enkele van onze groep zijn ‘s-morgens naar een weeshuis gegaan en anderen hebben de paardenkoets genomen voor een ritje door de stad.

Voor het eind van de middag had Bertus nog een tochtje georganiseerd op het meer van Nicaragua. Hier hebben we nog verschillende dieren van dichtbij kunnen bewonderen en hebben we nog een oud fort bezocht. Voordat we teruggevaren zijn hebben we nog genoten van een schitterende zonsondergang. 

Helaas, het laatste avondje Granada is weer aangebroken. Na weer geweldig te hebben gegeten en nog een ommetje afgesloten met een drankje zijn we de koffer weer in gaan pakken en voldaan ons bed opgezocht. 



Dag 17: Donderdag 19 maart 

Om 06.00 uur al het ontbijt bij de Amsterdammer, Ed. Vertrek stond gepland om 07.15 uur. Vandaag gaan we weer naar Costa Rica, preciezer gezegd naar Samara. Een lange rit met de hele grensprocedure. Nu bijna dezelfde procedure als op de heenweg echter de bus hoefde niet te worden over gepakt. 08.40 uur bij de Nicaraguaanse grens en om 09.20 uur reden we Costa Rica weer in met alle stempels op zak. 

Eerst weer naar Liberia voor een pin-/eet- en plaspauze. Dit alles is vlug gegaan en om 11.45 uur weer op weg voor het laatste stuk naar Samara. 14.00 uur was het bij aankomst in Samara. 

Een kleine rondrit om te zien waar alles was en naar het hotel. Ingecheckt en de rest van de middag geluierd op ons balkonnetje.

 ‘s-Avonds hebben we gegeten bij de Italiaan. Echt goed.

Dag 18: Vrijdag 20 maart 

Vandaag hebben wij ervoor gekozen om toch nog een keer de zee op te gaan en dolfijnen te zoeken. Nou …, dat is zeker niet tegengevallen. Bertus had al gezegd dat er een mogelijkheid was dat er bultruggen in de baai waren. Dus bonus, en die bonus bracht al binnen 15 minuten z’n waarde. We zagen het waterspuiten ver van ons vandaan, maar toch …! Hierna ook heel veel dolfijnen gezien en ook nog een keer de bultrug. Helaas, hij was mij te snel af om te kunnen fotograferen.

Onderweg had de bootsman nog verse ananas en drinken. Weer terug in de baai hebben enkele nog een snorkelpoging gedaan.

Teruggekomen bij het hotel nog lekker het zwembad ingedoken en de rest van de middag heerlijk geluierd.

‘s-Avonds had Bertus bij Coco’s bar een diner met afscheidsborrel georganiseerd.

Morgen gaat het grootste deel van de groep terug naar San José en blijven Helma, Klaas, Nathalie, Martijn, Lenneke en Ewout achter in Samara. Vier van hun zien we pas weer terug op dinsdagavond.



Dag 19: Zaterdag 21 maart 

Vandaag nemen we afscheid van Helma en Klaas. Zij blijven nog een hele week in Samara. Om 08.40 uur vertrekken we met de bus voor een rit van ongeveer 5 uurtjes. Echter, na 20 minuten staan we stil. Reden zijn de wegwerkzaamheden die plaatsvinden. In Costa Rica doen ze niet zo moeilijk en sluiten gewoon de weg af en je staat anderhalf uur stil. En niemand die je daar over hoort.

De route die we rijden gaat via Puntarenas. Hier is een nieuwe brug aangelegd zodat je niet meer via de veerpont naar de overkant gaat maar via de weg. Net over de brug hebben we onze lunch gebruikt. Hier waren ook enkele rode ara’s te zien. Om 15.45 uur kwamen we weer in hotel Rincon de San José aan.


Na aankomst zijn we nog even de stad ingewandeld. Hebben hier de grote kathedraal bekeken, we troffen het want er begon net een dienst. Ook hebben we nog enkele bezienswaardigheden bekeken en ons verbaasd over zoveel volk in de winkelstraten. Voor ons diner zijn we naar de overkant bij ons hotel gegaan. Café Mundo was ons aangeraden door Bertus. Daar had hij zeker niets teveel gezegd. Prima restaurant, druk bezocht en tegen een redelijke prijs heerlijk gegeten. Ook hebben we hier afscheid genomen van Piet en Rosa, zij gaan morgen naar huis.

Na het eten onze tas ingepakt voor de verlenging naar Tortuguero. 


Dag 20: Zondag 22 maart 

Vandaag werden we opgehaald om 06.35 uur. Onze gids voor deze dagen is Yuri, zo vlug Engels sprekend dat je er hondsmoe van wordt. Ons ontbijt hebben we onderweg. Om 08.00 uur wordt er gestopt bij een soort wegrestaurant en hebben we een uurtje de tijd om te eten en gelijk een bezoek te brengen aan de vlindertuin. Hierna vervolgen we onze weg naar Tortuguero. 



Via een onverharde weg vol kuilen bereiken we de plaats waar we overstappen op een bootje. Tassen en koffers komen met een latere boot en wij vertrekken met een behoorlijke vaart door de slingerende rivier. Het weer knapt ook zienderogen op want het heeft nog stevig geregend de laatste dagen.

Na aankomst bij Laguna Lodge eerst een snelle uitleg van hoe de komende dagen zullen worden doorgebracht. Vervolgens naar de kamer en om 16.00 uur terug bij de bootsteiger om nog even een bezoek te brengen aan Tortuguero-dorp. Hier nog snel even wat te drinken ingeslagen want het is behoorlijk warm.


Na terugkomst hebben we de tuin van Laguna Lodge verder verkent. 

‘s-Avonds hebben we lekker gegeten met Olphert, Lammy, Han en Gerda. Laguna Lodge heeft een zeer uitgebreid buffet en het vlees of vis wordt voor je neus klaargemaakt.

Na een lange dag zijn we maar op tijd naar bed gegaan. 

Dag 21: Maandag 23 maart 

Vandaag is Jan jarig. Hij heeft aangegeven absoluut geen gekke dingen te willen en dat moeten we toch respecteren. 

Nog voor het ontbijt zijn we al om 06.15 uur met de boot de rimboe ingetrokken. De kans dat je veel dieren en vogels ziet is dan erg groot. De wekker hadden we vanochtend al niet nodig gehad want de brulapen maakten een dusdanig lawaai dat je daar wel wakker van werd. Helaas moeten we toegeven dat we bij terugkomst nog niet veel dieren en vogels hebben gezien. Wel een overweldigende natuur. 

Na het ontbijt van 09.00 uur hebben we de ochtend bij het zwembad doorgebracht tot ongeveer 12.30 uur.

Hierna de lunch vervolgd door nogmaals een boottocht door de rimboe. Met een goede bootsman die in de gaten had dat wij onze gids veel te vermoeiend vonden hebben we nog enkele mooie vogels en dieren gezien.

Onder andere heeft hij ons de zeer schuwe Trogon laten zien.

Bij terugkomst nodigde Jan ons uit voor een drankje.

Voor het diner zijn we nog op jacht gegaan naar het groene kikkertje met de rode ogen. En jawel, gezien maar bijna niet te fotograferen zonder flits. Hij is alleen te zien in donker want bij daglicht verstoppen ze zich. 

Wederom hebben we vanavond weer heerlijk gegeten van het rijkelijke buffet. Ze hadden vanavond de mogelijkheid om spaghetti te eten met ingrediënten die je zelf had gekozen. Je kon er zoveel instoppen als je zelf wilde, heerlijk. 

Na deze lange dag weer vroeg naar bed gegaan. 

Dag 22: Dinsdag 24 maart 

Helaas, het verblijf in Laguna Lodge zit er weer op. Om 09.30 uur vertrekken we weer met de boot. Nu gaan we minder snel dan op de heenweg en zien we nog diverse vogels en dieren. Ook nu is de natuur weer zeer mooi met al z’n kleuren. Het zonnetje heeft ons de laatste dagen ook niet in de steek gelaten en het is nu ook weer 35 graden.

Weer aangekomen bij de overstapplaats moeten we nog even wachten op onze bus. Deze brengt ons even later weer over de onverharde weg en via het wegrestaurant voor de lunch en over de Pan American Highway door het Braullio Carillio nevelwoud terug naar San José. 

Om 14.30 uur zijn we weer terug in hotel Rincon de San José. Enkele van ons brengen de middag nog in de shoppingmall San Pedro door en wij pakken onze koffers om.



Vanavond na het eten moeten we vroeg naar bed want om 02.00 uur gaat de wekker. Deze avond eten we ook weer aan de overkant bij Café Mundo. Dat was ons een paar dagen geleden prima bevallen. 


Dag 23: Woensdag 25 maart en donderdag 26 maart 

02.00 uur, de wekker gaat voor de laatste keer af. 02.30 uur zal de taxi voor de deur staan om ons naar het vliegveld te brengen. Helaas, de chauffeur was ons vergeten en hij kwam derhalve pas om 02.55 uur nadat de nachtportier van het hotel gebeld had. De anderen gaan met een latere vlucht dus die zien wij pas weer op Maimi Airport.


Na de benodigde vertrekbelasting (US Dollar 26 per persoon) te hebben betaald en de koffers weer ingecheckt gaan we door de douane. ‘t Is nog vroeg en dat is zeker te merken. We kunnen zo doorlopen met de benodigde stempels en de tassencontrole is hier al net zo scherp als in Maimi. Vlak voor het boarden willen ze nogmaals de handbagage checken op eten en drinken. Op het vliegveld is er helaas nog niets te verkrijgen zodat wij ons ontbijt maar moeten uitstellen. Na een vlotte vlucht komen we om 11.00 uur aan in Maimi. Intussen hadden we de horloges al twee uur vooruit gezet. De douaneprocedure duurde vandaag erg lang. Anderhalf uur in de rij voordat wij aan de beurt waren. Vervolgens de koffers opgehaald en richting de incheckbalie. Hier zijn we eerst op zoek gegaan naar wat eetbaars. Keuze genoeg maar om nou direct warm eten te nemen op de nuchtere maag …? Nou nee, dan maar een paar muffins, vult wel maar heb liever een broodje kaas. 

Vervolgens maar onze tijd gedood met mensen kijken. Echt leuk. Het bord achter de incheckbalie gaf aan 16.00 uur. Dit werd echter 16.30 uur. Reden was dat er een half uur vertraging zou zijn. Oké, dachten we, en zijn richting de tassencontrole gegaan. Hier de hele procedure van schoenen uit en alles op de band. Poortje door en je schoenen weer aan. Op naar de gate en wachten maar. Gezien de vertraging toch nog maar wat te eten gehaald bij de Burger King. Je bent tenslotte in Amerika. 

Omstreeks 18.00 uur hadden we berekend dat de rest van de groep bij ons zou zijn. Maar wat er kwam, geen groep. Wat bleek is dat zij een technisch mankement hadden met het toestel wat hun naar Maimi zou brengen en zodoende vertrokken ze later. Op deze vlucht zaten echter zoveel mensen die met onze vlucht naar Amsterdam moesten dat de vertraging ons duidelijk werd. Er moest gewacht worden op de vlucht uit San José. Uiteindelijk vertrokken we om 20.30 uur. De captain geeft aan dat de verwachte vluchttijd 8.30 uur zal zijn en wij kunnen ons horloge weer 5 uur vooruit zetten. Vervolgens mondje dicht en oogjes toe. Helaas, dat lukt niet erg. 

Na een goede vlucht komen we met 32 graden temperatuurverschil en regen aan op Schiphol. Martinair vlucht MP 646 zet om 10.05 uur weer voet aan de grond. Op naar de gate, uitstappen en naar de douane. Bij de kofferband afscheid genomen van onze groep en wachten op de koffers. Daar wij als eersten hadden ingecheckt kwamen onze koffers er als laatste uit. Dus, lang wachten. Nel stond intussen al op ons te wachten en was weer blij ons te zien. Thuis aangekomen betekent einde van een geweldige reis en een mooie ervaring rijker.